ruig, stenig, en een beetje desolaat. zelfs, met deze blauwe lucht.maar verrassend genoeg heeft daar iemand zijn piepklein akkertje, dat met zorg is onderhouden.
op de foto is het herfst, het moet nog winter worden, en hier in het bergland kan het echt winteren, terwijl de milde kust zo dichtbij is.
en dan wordt er geplant of gezaaid, en moet er voortdurend gezorgd worden voor water, want dat is er zeker niet vanzelf.
water is in deze omgeving schaars en zeldzaam, opgevangen in verscholen rotsholen, opgevangen via aangesmeerde watervlakken, vanwaar het dan weer afloopt naar een zorgvuldig onderhouden put.
wij zijn in nederland gewend aan vanzelfsprekend water, overal en in grote massa's, soms teveel zelfs, maar in dit landschap is water altijd een rijkdom geweest voor wie het al had, en een ramp voor wie het niet had.
en dan heeft iemand in zo'n omgeving dus een akkertje.
ik vind dat dapper en mooi.
