happy newyear to all people !!!

some turkeys have all the luck !

these survived the christmastable.

living in our quiet hideaway in Svinisce (near Omis in Croatia),
they enjoy the view and the nature same as we do when we're there.

but one day, one of them, will join us in a christmasmeal overthere.

can't wait, want to enjoy all seasons there, not only spring and autumn, but also wintertime with warm feet and a view on a snowy mountaintop. 

winter op onze bergen

geen eigen foto, wel een hele mooie.

wij zijn er in voor- en najaar,
maar het lijkt me wel fantastisch om dit mee te maken
en mijn eigen foto's te schieten.

fantastische keuzes eigenlijk.........

vanuit ons dalletje kiezen tien minuutjes omlaag voor een mooi zonnetje aan zee.....
.......of een uurtje de berg op
en dan dit meemaken !

daarna erwtensoep + HEMA-worst. 

hoezo de zee is er schoon en helder

zomaar een stukje van de eindeloze kust van croatia, met overal prachtige plekjes en baaitjes, en heel vaak zicht op grote of kleine eilandjes.

vanaf mei is het hier al lekker zwemmen onder de zon, met zeewater van een graad of 20 C.

verder de zomer in wordt het steeds warmer en wordt het zeewater zo'n 25 C en de lucht bijna konstant tussen de 30 en 35 graden.

en het blijft een echt middellandse zeeklimaat, nooit TE heet, wel warm.

overigens, in Omis,
(ons boodschappenstadje), ligt dan wel een fantastisch lang en breed strand, dat ook nog eens heel langzaam dieper wordt, da's meestal langs de rest van de kust anders.

meestal wel kiezelstranden, ook geen enkel probleem, als je maar een lekker matrasje hebt, ook vaak niet eens kiezel, maar rotsen en rotsplateautjes, waar je dan weer heerlijk vanaf kunt duiken, het glasheldere water in. 

'n echte betonnen afrit en een mooie muur

intussen, we zijn toch in een jaartje hard gegaan, ligt deze perfecte afrit er (helling 11%) en is de betonnen wand bekleed met gemetselde natuurstenen blokken.

we hebben daar een feestelijke boom geplant, en zitten daar heerlijk in de schaduw van de vijgenboom te kletsen en genieten van het uitzicht.

en de volgende plannen zijn al aangezwengeld, want binnenkort hebben we onze eigen wateraansluiting (hoeven we niet meer te emmeren), en gaan we ons orienteren op een permanente bouw.

nadrukkelijk geen luxe optrek, geen fratsen, gewoon een eenvoudig weekendhuisje, met wel alle faciliteiten zoals slaapgelegenheid, een lekkere zitkamer, een keuken annex eethoek, en toilet en douche plus wat opslag en een was/droog/vries hoek.

low budget, weer veel zelf doen graag, want dat vind ik nou eenmaal veel leuker dan stil liggen bakken in de zon op het strand.

en tussendoor geniet ik uiteraard ook van allerlei, zoals een beetje zeilen met mijn snelle zeilbootje of met het motorzeilsloepje. 

onze rivier, de Cetina, op vijf minuten rijden

hier spiegelend stil, maar ietsje hogerop, voorbij de watervallen, ruig genoeg voor rafters en kanofreaks.

van de monding in Omis, varen motorsloepen af en aan, geladen met "luie" toeristen, die een uurtje door de canyon stroomopwaarts toeren om te worden afgezet bij een van de schitterende restaurantterrassen.

een oud watermolencomplex, met talloze mooie oude gebouwen, een grote forellenvijver en een enorm terras onder de bomen aan de rivier.

je kunt daar overigen prima eten. 

onze kust, op tien minuten rijden.

als we eens geen zin hebben om in ons dalletje te blijven, rijden we ons dalletje uit, dalen het bergweggetje af, en komen tien minuten later bij Omis een andere wereld binnen.

rechts ligt Omis, met een ongekend groot zandstrand, op de achtergrond nog een deel van het kustgebergte.

en als je de foto vergroot door er op te klikken zie je in de verte dat strand, met palmen en dennen.

Omis is een leuk klein plaatsje, tegen de berg aan gebouwd, leuk om te zien, makkelijk voor boodschappen, maar helaas doorsneden door de kustweg naar Dubrovnic, en met een prachtig iepenlaantje vol met terrasjes hartstikke "frans" , maar tussen rood en rood licht steeds een gifgroen dampende rij auto's. 

de berg van 11.34 uur.

s'avonds roze, 's nachts bleek sterren- en maanlicht, en 's ochtends als de zon al wat is geklommen links achter ons, een steeds veranderend wolkenpetje.

verderop in de dag verdwijnt dat petje doordat de zon niet alleen ons verwarmt maar ook de waterdamp in de wolken oplost.

maar dan hebben wij allang onze koffie op, smakelijk laat ontbeten, en zijn we wel weer iets aan het doen of genieten.

want onze wereld hier is groots. 

duizend vergezichten

ons uitzicht, daar doen we het voor, daar cdeden we het voor, en daar blijven we het voor doen.

want elk moment van de dag is er een ander plaatje, en dit hiernaast is nadat de zon linksachter is ondergegaan, en een roze-paars pallet de hemel en de bergen kleurt.

en terwijl we hier naar kijken klinken om ons heen honderden krekels, zitten links en rechts uiltjes tegen elkaar te "tjoeken" en fladderen vleermuizen rond op zoek naar hun "mac muggets". 

het prille begin van lang genieten

al het groffe werk is gedaan, de caravan staat, de luifel is uitgezet, en we nemen het ervan.

intussen zijn we al weer een sprong verder, maar da's de pest van weblogs, je begint bij het nieuwste stukje, en dwarrelt dan kijkend en lezend achteruit in de tijd.

achter ons een grote kersenboom, links van ons de vijgenbomen, en voor ons de laurierbomen.

primitief, OK, eenvoudig, OK,
maar LEKKER ZO. 

niet alleen veel handwerk, ook machinepower

nadat we, zie verderop in dit weblog, alles hadden ontdaan van alle woekeringen, kwam dit graafmachientje, en woelde alles een meter diep om, trok alle wortels eruit, egaliseerde de boel en trok een bedje grint op zijn plek.

want het is enorm vruchtbare grond, rode fijne klei met in ons akkertje weinig steen, maar als het 's nachts koeler is geweest, is de rulle klei in de morgen nat en kleverig, en na een regenbuitje nog erger.

dus hebben we ons hoekje waar de caravan staat voorzien van grint.

de rest van de grond wordt schoon gehouden, want daar kan onze vriend anjelco zijn groenten zetten, waar wij dan als echte landjonkers ons deeltje van nemen.

afgelopen najaar aten we dan ook iedere dag meloen, en zelfs een kolossale watermeloen, die smaakte zoals ik hem hier nog nooit had geproefd. 

een bijzondere mens, onze buurman mate

wat Mate, onze buurman, bijzonder maakt is om te beginnen dat het een toffe vent is.
woont ietsje verderop met zijn hondje en kippetjes, heeft het goed naar zijn zin, en vooral, hij rijdt heel trots in een mercedes.
maar het echt bijzonder is dat ie leeft.

want mate kan je vertellen hoe een ontploffende duitse steelgranaat er vanaf een halve meter uitziet.

hij heeft, net als ik vroeger, gespeeld met gevonden oorlogstuig, maar hij had pech, en de erfenis van oom Adolf explodeerde in zijn handen.

gevolg, een halve arm en een hand kwijt, een deel van zijn resterende hand aan barrels, z'n kruis ontmanteld, zijn gezicht beschadigd, blind aan een oog en overal littekens.

maar dat heeft hem niet weerhouden om zijn leven intens te leven, vroeger niet en nu niet, en hij doet werkelijk alles met die anderhalve arm.
zijn akker, een niveau boven het onze, staat er prima bij, en ook bij hem thuis heeft ie het allemaal verrekte goed voor elkaar.

en op deze blije foto staat ie IN onze vijgenboom, waar de wingerd metersdik doorheen gegroeid was en kan alles wat ik met twee handen en twee benen doe.

ze werken hard, maar eten je straatarm

zo is het dus, na afloop van een dag keihard beulen met z'n allen.
iedereen helpt iedereen, maar het is goede gewoonte dat je na afloop een stevige boerenmaaltijd regelt.

kost je met zo'n ploeg dan minstens een heel schaapje, een kruiwagen sla en een bakkerskar met brood, en bovendien een paar kratjes bier.

en na afloop wordt er dan, als alles een beetje is gezakt, na het ondergaan van de zon, nog lekker nagezeten, gepraat en vooral gezongen.

meestal weemoedige of romantische liedjes, klappa genoemd, die gaan over verloren liefdes, vissers en de zee.
want vergeet niet dat we hier wel in de bergen zitten, maar ook amper tien minuten rijden van de zee. 

de fik erin

alle snoeiwerk gaat op stapels, en vervolgens word het in de hens gezet.

hier hoef je geen vergunning aan te vragen om iets af te fakkelen, het is puur natuur, en de as gaat weer de grond in.

wel wordt van tevoren goed gekeken of de omgeving niet te droog is, of er niet teveel (of te weinig) wind staat en ze maken niet een hele grote stapel, maar op diverse plekken kleinere bergen.

in de zomer laat je dit hier wel uit je hoofd, dan is alles gortdroog en je zou de eerste niet zijn die van een klein fikkie met straffe wind weer eens een lelijke bosbrand maakte.

elk jaar zie ik hier wel weer een stuk bergrug verradelijk afbranden, een lullige sigarettenpeuk is al genoeg, en voor je het weet gaan er weer hectaren verloren, ondanks inzet van helicopters en blusvliegtuigen.

en dan kijk je jarenlang tegen verschroeide vlaktes waar alle middelhoge boompjes en struiken van zijn verdwenen.
niet bij ons dus, dat laat je wel uit je hollandse hersens.

dat door onze vreugdevuren die oude kersenboom voor de helft werd uitgerookt kwam goed uit, want die vonden ze toch al rijp voor kachelhout omdat ie amper nog kersen gaf. 

waar is die verrekte ooievaar nou

natuurlijk is dit geen ooievaarsnest maar een bos ellende op weg naar de brandstapels.

want anders dan ik weten deze mannen dat die wingerd GIFTIG is en vervelende reakties geeft.

dus porren ze het handig bij elkaar met gevorkte takken en een hooivork en tillen het zo naar de stapel waar een poosje later de fik in gaat. 

blaren, krassen en een kapot scheenbeen

zeker, ik ben gek op natuur.
maar dit was wel erg veel natuur, en hoewel ik gewaarschuwd was, die wingerd geeft dus echt een allergische reaktie !!!

bovendien zaten mijn handen, ONDANKS werkhandschoenen, onder de doorns, had ik overal krassen en sloeg ik mijn scheenbeen open met een kapmes, wat een flinke ontsteking werd waar ik nog twee weken plezier van had.

op de eerste hulp wilden ze me graag nog een keertje terug zien, maar met een tetanusprik in mijn bil en een deskundige diagnose had ik wel weer genoeg ziekenhuis gezien deze vakantie.

svinisce.blogspot.com

 

A simple title: "svinisce.blogspot.com".
Is it just a simple title ?
No, it's not !!!

It's all about our life in a  (if not THE) móst beautiful tiny village called Svinisce, or, to be more precise, the part called Modris.

We believe (no better say: we are damned sure) that thís is thé móst beautiful place to live.
If you don't believe me, better drive from Omis to Kucice, and take the very first road on your right, up the mountain after you passed the restaurant called Kastil Slanica.

Already driving up this narrow road you'll experience a couple of amazing panoramas.
See for instance a tiny village called Podaspilje on your left, and just before that, the truly amazing view deep into Dalmatia, and even Bosnia-Herzegovina (yes you can see that too).

Drive on, it's straight on, up and down and up again, with pine trees on your left and olives and grapes on your right.

Than, after crossing a small bridge, you'll see a blue sign telling you've reached Modris.
Turn right, slightly up and down again, under shady trees, and into the open again.
Carefull, as this is a small road, where passing is a matter of polite driving.

Now you're in Modris, part of Svinisce.
And also now you'd better look over your left shoulder, and you'll discover why we settled here.
You'll see the very same panorama, and even much more of it.

This is our village, this is what we see and feel each and every Godgiven day.
Get out, and walk a bit, as you'll experience another thing that makes this place so very special:
SILENCE !!!!!
A thing that has never been heard by many people nowadays, simple, but special silence.

Ok, you can drive on, till you reached the Catholic church in what used to be the very centre of Svinisce, and drive down again, back to Omis.

But if I were you, I wouldn't, I would stop the car, and take a walk, leading you all around our village, it's other hidden valleys, and variety of impressions.
Again, the silence, fresh, clean air, smells of herbs and pines, perhaps even a fresh fig from a tree, or a simple (hands and feet) chat with a friendly inhabitant.
Do not feel shocked or surprised when immediately you are invited to a drink, as that's the way things go here.

When at any moment returning to Omis, follow the road I described you to drive up, now however driving down, as a again you'll be amazed by the variety of panoramas.

Yes, Svinisce is perfect, no less.

PS:
we have talked about creating a swimmingpool or a jacuzzi, but concluded that would be rather silly, as by car it's five (!!) minutes down to the Cetina River, and another five or six to the Adriatic Coast, each of them better than any pool or tub or whatever water filled bucket.

room with a view

svinisce, een eigen stukje croatia, 1200 mtr. groot, heerlijk stil zonder verkeerslawaai, schone lucht, vrij uitzicht, zon als je wilt en schaduw als het moet.

vijgenbomen links, laurier rechts, achter ons de kersenbomen van de buren, en DIT uitzicht.
de berg, of eigenlijk het massief, heet Mosor, en is pakweg 1500 meter hoog.

ik heb er eens een poosje naar zitten kijken, terwijl zich voortdurend wisselende wolkendeksels vormden.
prachtig, heel rustgevend en imponerend.

en in de wintermaanden staat die stoere top daar met een witte hoed op, werd me verteld.
nou, kom maar op, dat wil ik meemaken, zien, voelen, genieten. 

alweer een blog, maar dan wel over Croatia !

eindelijk, hoera, weer een (we)blog, deze keer bij google.

hier wil ik e.e.a. kwijt over svinisce, hoewel, eigenlijk gaat het over Kroatie, of liever zoals het eigenlijk heet Croatia.

bedoeling is datik hier alle vorderingen en ervaringen noteer die ik in onze spagaat tussen nederland en croatie opdoe.

voorlopig is dit het even, maar er komt meer, want er is meer.